این یافته‌ها به این معناست که حدود ۱۰.۳ میلیون نفر از کانادایی‌ها در معرض این گاز سمی قرار دارند که می‌تواند به مرور زمان خطرات جدی برای سلامت، به ویژه خطر ابتلا به سرطان ریه، به همراه داشته باشد.
به همین دلیل، ضروری است که ساکنان به ارزیابی و کاهش سطوح رادون در خانه‌های خود توجه ویژه‌ای داشته باشند.
دکتر پاول مکارسکی، از برنامه ملی رادون سلامت کانادا، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «در ۱۲ سال گذشته، شواهد بیشتری حاکی از افزایش تعداد خانه‌هایی با سطح بالای گاز رادون بوده است.
گزارش سال ۲۰۲۴ نگاهی جامع‌تر و به‌روزتر از سطح این گاز در سراسر کشور ارائه می‌دهد و بر اهمیت محافظت از کانادایی‌ها در برابر این گاز سمی در منازلشان تأکید دارد.»
این گزارش همچنین بر نیاز به اقدام‌های پیشگیرانه مانند نصب سیستم‌های تهویه مناسب و انجام آزمایش‌های منظم در خانه‌ها تأکید می‌کند.
کارشناسان به ساکنان کانادا توصیه می‌کنند که سطح رادون خانه‌های خود را اندازه‌گیری کنند، چرا که این گاز بدون بو و رنگ بوده و تنها با ابزارهای خاص قابل شناسایی است.
گاز رادون گازی بی‌رنگ، بی‌بو و رادیواکتیو است که پس از سیگار، دومین عامل بزرگ بروز سرطان ریه در جهان به شمار می‌آید. این گاز در اثر تجزیه اورانیوم، که به‌طور طبیعی در خاک و سنگ‌های کانادا وجود دارد، تولید می‌شود.
رادون می‌تواند از طریق هرگونه شکاف یا روزنه‌ای که ارتباطی بین ساختمان و زمین برقرار می‌کند، به داخل خانه نفوذ کند. این شکاف‌ها ممکن است شامل ترک‌های کف و دیوار، اتصالات ساختمان، اطراف لوله‌ها، قاب پنجره‌ها، چاه‌ها، زهکش‌ها و حفره‌های دیوار باشد.
طبق گزارش منتشر شده، نزدیک به ۱۰ میلیون کانادایی به دلیل حضور این گاز در خانه‌های خود، در معرض خطر بالای سرطان ریه قرار دارند.
میزان گاز رادون در منازل تحت تأثیر عواملی مانند نوع خاک، قدمت ساختمان و سیستم تهویه قرار می‌گیرد، به طوری که سطح آن در هر خانه‌ای می‌تواند متفاوت باشد.
این گزارش همچنین هشدار می‌دهد که هیچ‌کجای کانادا از خطر این گاز سمی مصون نیست. از این رو، به تمامی ساکنان توصیه می‌شود که برای حفظ ایمنی خود و خانواده‌شان، سطح گاز رادون در خانه‌های خود را اندازه‌گیری کنند.
دانشگاه کلگری تأکید کرده است که «قرار گرفتن مداوم در معرض گاز رادون، عامل اصلی سرطان ریه در افرادی است که سیگار نمی‌کشند.
هرچه غلظت رادون در محیط افزایش یابد، احتمال ابتلا به سرطان ریه نیز بیشتر می‌شود. به‌عنوان مثال، با هر افزایش ۱۰۰ بکرل در متر مکعب، خطر سرطان ریه به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.»
آزمایش و کاهش گاز سمی
«دکتر دورین ایزایف»، انکولوژیست دانشگاه کلگری، تأکید می‌کند که شناسایی گاز رادون تنها با استفاده از دستگاه‌های تخصصی امکان‌پذیر است و در صورت تشخیص سطوح بالا، باید اقدامات مؤثری برای کاهش آن صورت گیرد.
او به ساکنان توصیه می‌کند که با شرکت‌های متخصص در این زمینه مشورت کنند؛ این شرکت‌ها می‌توانند سیستم‌های تهویه مناسب را در زیرزمین‌ها نصب کنند که به طور چشمگیری غلظت این گاز سمی را کاهش می‌دهد.
ایزایف همچنین یادآور می‌شود که حدود یک دهه است که دانشمندان از خطرات جدی این گاز برای سلامت عمومی آگاه‌اند و به‌ویژه ساکنان آلبرتا در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
«دکتر آرون گودرزی»، عضو تیم تحقیقاتی دانشگاه کلگری، نیز می‌گوید: «این گزارش جدید بینش عمیق‌تری از میزان مواجهه کانادایی‌ها با رادون ارائه می‌دهد.»
او هشدار می‌دهد که کانادایی‌ها یکی از گروه‌هایی هستند که بیشترین مواجهه با این گاز سمی را در سطح جهانی دارند. برای جلوگیری از سرطان‌های قابل پیشگیری، اقدام فوری و مؤثر لازم است.
صاحبان خانه با انجام آزمایش‌های منظم و اجرای اقدامات کاهشی می‌توانند از سلامت خود و خانواده‌هایشان در برابر یکی از عوامل اصلی سرطان ریه حفاظت کنند.
